Gölge

Uyandım. Karanlıktı. Hala gece yarısı olmalıydı ama saatin kaç olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Kafamı sola doğru çevirdim. Asıl niyetim kalkmaktı.
Balkon kapısını gördüm. Aralıktı. Yatmadan önce kapattığıma emindim. Yatağımdan kalkmak ve balkon kapısını kapatmak istedim. Ama kalkamadım. Hem yeterli cesaretim yoktu, yeterince paranoyaktım hem de kalkamıyordum. Tam anlamıyla hareket edemiyordum. Bir daha denedim ve bir daha denedim. Başarısız oluyordum sadece.
Üst kattan gelen anlamsız tıkırtıları dinledim. Çıkan sesleri anlamlandıramıyordum. Gece yarısı eşyaların yerlerini değiştiriyor olamazlardı. Açık bir anlamsızlık ve tehlike geziniyordu evin içinde.
Tavana baktım. Karanlık gölgeler uçuyor gibiydi. Kanatlarını görüyordum. Sadece hayal ediyorum dedim kendi kendime. Uçan korkunç figürler vardı.
Gözlerimi kapattım. Tekrar açtığımda o gölgeler, şekiller yok olmuştu. Tekrar balkon kapısına baktım. Siyah bir el sinekliği gıcırtıyla açtı. İçeri neredeyse emekleyecek kadar eğilmiş bir şekilde girdi.
Korkudan gözlerimi kapattım. Varlığını hissediyordum.

Yanımda tam yanımda duruyordu. Çığlık atmak istedim. Atamadım. Evdekiler için de endişeleniyordum. O adam kimdi? Hırsız mıydı yoksa psikopatın teki mi? Yutkundum ve bütün cesaretimi toplayıp gözlerimi açtım. Hemen yanımda duruyordu. Yalvararak baktım. Gözleri tamamen simsiyahtı.
İşaret parmağını dudaklarına götürerek susmamı işaret etti.
Lütfen bana zarar verme, dedim. Güldü ama pis bir gülüştü bu. İnsanı şüphelendiren ve daha da korkutan bir gülüştü. Çığlık atmayı denedim ama hala atamıyordum. Ağzımı açamadım.
Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu.
Ayağa kalktı. Gözleri gözlerimdeydi. Odamdan çıktı.
Ve tekrar uyandı.